Paar Maanden Later

Soms komen mensen een aantal keren achter elkaar, vaker komen ze een keer en zie ik ze pas veel later weer eens. Of blijft het bij die ene keer. Af en toe is een consult zo mooi gelopen, vallen zoveel dingen op z’n plek dat ik wel eens vraag; laat je me weten hoe het met je gaat, over een tijdje? Zij deed het en ik vind het zo’n fijn bericht dat ik – met toestemming van haar-
dit hier plaats.

‘In de zomer ben ik bij je geweest met de vraag ‘waarom kan ik niet spreken’. Prop in mijn keel, hoofdpijn, misselijk… Dat is lastig omdat ik met de opleiding tot handlezer bezig ben en dan is het mooi als je ook je client kunt vertellen wat je ziet. Maar ook in het dagelijks leven is het natuurlijk wel fijn dat je kunt zeggen wat je op je hart hebt. Na een mooie sessie ging ik met dikke ogen van ontroering (en huilen natuurlijk) naar huis. Ik zou nog laten weten hoe het gaat.

Nu dus een paar maanden verder, enkele lessen weer gehad waarbij de spanning steeds minder werd. Afgelopen les was het mijn beurt om een presentatie te houden. Die ging top! Ik was niet nerveus, kon uit mijn woorden komen, alles liep zoals het zou moeten. Wanneer ik de draad even kwijt was werd ik daar niet onzeker van. Applaus van mijn lieve medecursisten en een groot compliment van de lerares. Ik heb weer plezier in de opleiding gekregen en zie de toekomst met vertrouwen tegemoet. Dankjewel voor de mooie sessie en wie weet tot ziens.’